Page 6 - Navidenou-Arzhang No 23

‫دورۀ اوّل‪ ،‬سا ِل س ّوم‪ ،‬شمارۀ ‪ ،32‬فروردین و اردیبهشت ‪1041‬‬ ‫ارژنگ دوماهنامۀ ادبی‪ ،‬هنری و اجتماعی نویدنو‬

‫نوروز خُجسته باد‬

‫آرزو کنیم حاکمیّ ِت زور و سرمایه از جهان براُفتد و انسان از بردگیِ سرمایه نجات یابد‬

‫پرویز شهریاری‬

‫(‪ 2‬آذر‪ 1031‬کرمان – ‪ 22‬اردیبهشت ‪ 1031‬تهران)‬

‫نوروز میآید و یک بار دیگر آرمانهای انسانی در دلها زنده میشود‪ .‬نوروز‪ ،‬جش ِن یادآوری ُامیدهای انسانی‬
‫است‪ ،‬اُمید به آغازی بهتر و انسانیتر‪ .‬نوروز‪ ،‬نه تنها رستاخی ِز طبیعت که درضمن رستاخیزِ زندگی است‪ .‬مردم‬
‫همیشه و در طول تمامی تاریخ‪ ،‬چشم به "روزی نو " به "نوروز" و به "بهروزی" داشتهاند و در دشوارترین‬
‫شرایط هم‪ ،‬این اُمیدِ خود را از دست نداده اند و با هر جشنی‪ ،‬به ویژه با نوروز‪ ،‬با تکرارِ آرزوهای خود‪ ،‬برای‬

‫دستیابی به آنها تلاش را تمرین کردهاند‪.‬‬

‫نوروز جشنِ شهرنشینان‪ ،‬دهقانان و همۀ مردمِ آرزومند است وگرچه برای دورانی‪ ،‬بصورت جشنِ بزرگان و‬
‫کاخنشینان و باج بگیران درآمده بود؛ هرگز ویژگی مردمی خود را ازدست نداد‪ .‬مردم آمال و آرمانهای خود را‬
‫داشتند و "بزرگان" در پی مقصو ِد خودخواهانه و غارتگرانۀ خود بودند‪ .‬ولی امروز نوروز یکسره از قصرها به‬
‫درآمده ولی همچنان درون خانه های مردم‪ ،‬مردم عادی روستاها و شهرها باقی مانده است و با وجود اینکه در‬

‫طولِ سده های متوالی‪ ،‬با دشمنی بیگانگان و بیگانهخواهان روبرو بوده‪ُ ،‬حرمتِ خود را از دست نداده است‪.‬‬

‫فردوسی در آن جا که از جم صحبت میکند‪ ،‬همان جم که "روزنو" یا "نوروز" را آورد‪ ،‬در واقع آرزوهای مردم را‬
‫ستایش میکند‪ ،‬آرزوهایی که هرگز از چشمزخ ِم "بزرگان" مصون نبوده‪ ،‬و در عین حال‪ ،‬هرگز با آسیب های‬
‫زمان از پا نیفتاده و خود را زنده نگه داشته است‪ .‬فردوسی میگوید‪ :‬با آمد ِن جمشید (یعنی با آغاز نوروز یا‬
‫روزنو)‪ ،‬جنگ و ستیز و دوگانگی از میان رفت‪ ،‬دردها درمان شد‪ ،‬مردم آسوده شدند‪ ،‬رنج و زشتی به کنار رفت‪،‬‬
‫مردم از زیر فرمان دیوها آزاد شدند‪ ،‬کسی بر کسی فرمان نمی راند‪ ،‬و مردم از پذیرفتن فرمان‪" ،‬تن آزاد" شدند‪.‬‬

‫و این همان ُامیدی است که " َیشتها" هم میدهد‪ :‬با آمدن جم و نوروز‪ ،‬گرسنگی و تشنگی دور شد و‬
‫ضعف و پیری و مرگ شکست خورد‪ .‬و اینها‪ ،‬همان آرزوهای مردمِ فرودست است‪ .‬این‪ ،‬همان آرزو و ُامی ِد دیرینۀ‬
‫انسان است که در"زامیاد َیشت" با زیبایی سروده شده است‪ ..." :‬جهان از عدالت و حکمت پُر شود‪ ...‬اندیشه و‬
‫گفتار و کردارِ نیک پیروزی یابد‪ ،‬جهان از دروغ پاک شود‪ ،‬خشم از میان برود‪ ،‬راستی بر کژی چیره شود و من ِش‬

‫نوروز ُخجسته باد ‪5‬‬