Page 14 - Navidenou-Arzhang No 25
P. 14

‫دورۀ اوّل‪ ،‬سا ِل سوّم‪ ،‬شمارۀ ‪ ،25‬مرداد و شهریور ‪1041‬‬  ‫ارژنگ دوماهنامۀ ادبی‪ ،‬هنری و اجتماعی نویدنو‬

‫همانطور که قبلا اشاره کردیم‪ ،‬حضور آرما ِن استهتی ِک هنرمند در یک اثرِ هنری مهمترین عاملی است (امّا نه‬
‫تنها عامل) که زیبایی آن اثر را تعیین میکند‪ .‬زیبای ِی یک اثرِ هنری‪ ،‬و در واقع هر پدیدۀ جهانِ واقعی که توسطِ‬
‫انسان آفریده میشود‪ ،‬زادۀ کمال و قریحۀ استادانِ راستین است‪ .‬این قریحۀ استادانِ راستین که نمو ِد استعداد و‬
‫تجلّی آشکارِ نیروهای خلّاقِ انسانی است‪ ،‬در هنر عمدت ًا بهصورت وحد ِت شکل و محتوا انعکاس مییابد یا‬
‫بهصورت توانایی هنرمند در آفرینشِ شکلها و پیداکرد ِن آن نوع وسای ِل بیانی که بهنظر او تنها وسای ِل ممکن‬
‫برای نشاندادن موضوعاتِ مع ّین هستند و بر بینندگان یا شنوندگا ِن اثرِ او تاثیری عمیق و آشکار باقی میگذارند‪.‬‬
‫در نوشتههای مربوط به استهتیک‪ ،‬زیباییِ هنر گاهی به وحدتِ اندیشه و ایماژ یا به وحد ِت شکل و محتوا تعبیر‬

                                ‫میشود‪ .‬این تعبیر البته تعبیری نادرست نیست‪ ،‬ولیکن دقیق یا کامل نیست‪.‬‬
‫تطابق بی ِن شکل و محتوا برای تضمینِ کام ِل زیبایی یک اثر کفایت نمیکند‪ .‬وحد ِت شکل و محتوا را میتوان در‬
‫یک اثرِ هنری نیز مشاهده کرد که از محتوای ضعیفی برخوردار است و این محتوا شکلِ ضعیفی بهوجود میآورد‪.‬‬
‫بدینسان به نظر میرسد زیبای ِی هنر با وحد ِت محتوا و شکل ارتباط ندارد‪ ،‬بلکه به محتوای هنر مربوط‬
‫میشود که از نقطهنظرِ زیبایی‪ ،‬انعکاسی حقیقی و عمیق از واقع ّیت بهدست میدهد و آنرا در شک ِل هنری کاملی‬

                                                            ‫که با محتوا تطبیق میکند‪ ،‬تجسّم میبخشد‪.‬‬

                                                                    ‫پانوشتها‪:‬‬

‫‪0- Kramskoi, Portrait of an Unknown Girl.‬‬
‫‪2- Hegel, Asthetik, Bd. 1, 1175, S. B.‬‬

                                     ‫‪- 1‬کوپید )‪ (Cupid‬پس ِر ونوس در اساطیرِ رومی ربّال ّنوعِ عشق است‪( .‬مترجم)‬
                                ‫‪- 4‬بکس )‪ (Bacchus‬در اساطیرر رومی خدای شراب و خوشگذرانی است‪( .‬مترجم)‬
                       ‫‪- 5‬لوکریتیوس )‪ (Lucretius‬شاعر و فیلسوفِ رومی است در قرن اول پیش از میلاد‪( .‬مترجم)‬
‫‪۶-The Sonnets of William Shakespeare, London, 1221, p. 131(Sonnet )75‬‬

‫* تیتوس لوکرتیوس کاروس یا لوکرس (‪ )Ti t us Lucret i us Carus‬که کارل مارکس از او با عنوان"حُکمرانِ‬
‫شورمَند‪ ،‬جَسور و شاعرانۀ جهان" یادمیکند‪ ،‬شاعر و فیلسوفِ اپیکورگرای اهلِ روم باستان بود که احتمالا در ‪11‬‬
‫پیشازمیلاد به دنیا آمده و در ‪ 55‬پیشازمیلاد درگذشته باشد‪ .‬از جملۀ آثار بهجامانده از لوکرتیوس‪ ،‬میتوان به منظومۀ‬
‫بلند در طبیع ِت اشیاء اشاره کرد که درآن به نظریۀ اتمی قدیم پرداختهاست‪ .‬او حامی فلسفۀ اپیکور و از دوستان سیسِرون‬
‫(سخنورِ نامو ِر روم) بود و یکی از دهانههای ماه به یاد او نامگذاری شدهاست‪ .‬دربارۀ چگونگی مرگ او چندان اطلاعی در‬
‫دست نیست‪ ،‬ا ّما در یکی از روایتها چنین آمده که‪ :‬او جهانی آرمانی و بهتر برای مردمان آرزو میبرده‪ ،‬و در این راه از‬

 ‫دُژخوییها و نامردمیهای تیرهاندیشان خسته شده و در چهل و سه سالگی با خودکشی‪ ،‬به زندگی خود پایان دادهاست‪.‬‬
‫لوکرتیوس‪ ،‬پیش از مرگش کتابی به شعر نوشت‪ ،‬اما نتوانست آنرا منتشر کند و پس از مرگ او‪ ،‬سیسِرون کتاب منتشر‬
‫نشدۀ لوکرتیوس را با نام دربارۀ طبیعت )‪ (De rerum natura‬گردآوری ومنتشرکرد‪ .‬لوکرتیوس درکتاب خود‪،‬‬
‫درازدستیهای حاکمان را نکوهش کرده و سرچشمۀ تیرهبختی آدمی را افتادن در دامِ پندارهای خام و خرافات میداند‪ .‬او‬
‫در پی این بوده که با پیدا کردن سرچشمۀ علمی پدیدههای طبیعت‪ ،‬ذهنِ مردم را از خرافات رهایی دهد تا بتوانند به‬

                                                              ‫رستگاری برسند‪( .‬ارژنگ‪ ،‬برگرفته از ویکیپدیا)‬

‫بازگشت به نمایه‬

‫مقولا ِت اِستِهتیک‪ /‬زیبایی در هنر ‪13‬‬
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19